Αφήγηση Παραμυθιού

 

 

"Κόκκινη κλωστή δεμένη 

στην ανέμη τυλιγμένη,

δώστ'της κλώτσο να γυρίσει

παραμύθι ν'αρχινίσει....."

 

 

Τι είναι Παραμύθι;

 

Δεν υπάρχει ένας συγκεκριμένος ορισμός για το παραμύθι. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το παραμύθι είναι μία αφήγηση, με "υποκειμενικά" γεγονότα που έχουν συμβεί στο παρελθόν.

Το πρόσωπο που τα αφηγείται δεν έχει καμία σχέση με την ιστορία, εξαφανίζεται θα λέγαμε, την ώρα της αφήγησης.

Η αφήγηση λοιπόν γίνεται στο τρίτο πρόσωπο και σε παρελθοντικό χρόνο. 

 

Παιδαγωγική αξία του παραμυθιού:

 

Πολλά έχουν ειπωθεί σχετικά με την παιδαγωγική αξία του παραμυθιού.

Οι ρίζες του θέματος φτάνουν στην αρχαιότητα, αφού ο Πλάτων στην πολιτεία παρουσιάζει τον Σωκράτη να αποτρέπει τους ενήλικες να αφηγούνται παραμύθια στα παιδιά, γιατί κατά τη γνώμη του, προσφέρουν απόψεις για τη ζωή που δεν είναι σύμφωνες με αυτές που σχηματίζουν οι ώριμοι άνθρωποι.

Οι  πιο σύγχρονοι αρνητές του παραμυθιού θεωρούν ότι τα παραμύθια:

Έχουν αναχρονιστικό χαρακτήρα

Δεν είναι ρεαλιστικά

Ενισχύουν τα άγχη και τις φοβίες του παιδιού.

Όμως, όλα αυτά, έχουν αποδειχθεί πως δεν ισχύουν.

 

Σκοπός του παραμυθιού είναι να τέρψει, να διέγειρει την φαντασία, να βοηθήσει το παιδί να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της πραγματικότητας του μέσα από ένα μυθικό ονειρικό δρόμο. Αναπτύσσει τη φαντασία του και το βοηθά  να γνωρίσει αφηρημένες έννοιες- αξίες, όπως η Ελευθερία, η Δικαιοσύνη, η Ειρήνη.

Πέρα, όμως από την αισθητική απόλαυση που προσφέρει το παραμύθι, η παιδαγωγική αξία του παραμυθιού επεκτείνεται και σε άλλα σημεία όπως:

Γλωσσική ανάπτυξη- εμπλουτισμός λεξιλογίου

Καλλιέργεια προσοχής, μνήμης και σκέψης

Βοηθά το παιδί να αποκτήσει εμπιστοσύνη στον εαυτό του και να ανεξαρτητοποιηθεί

Να κοινωνικοποιηθεί και να γνωρίσει την πολιτιστική μας κληρονομιά

 

Η τέχνη της αφήγησης των παραμυθιών

 

Ο αφηγητής θα πρέπει να δημιουργήσει ατμόσφαιρα κατάλληλη για παραμύθι.

 Είναι πολύ σημαντικό ο αφηγητής να ξέρει πολύ καλά το παραμύθι, και να δείχνει με την στάση του ότι το θεωρεί αληθινό.

Ο τόνος,  η εναλλαγή του χρώματος  ή και της βαρύτητας της φωνής και το ύφος του αφηγητή θα πρέπει να είναι ανάλογα προς το περιεχόμενο του παραμυθιού.Επίσης οι εκφράσεις του προσώπου του, η ζωηρότητα των ματιών του, οι κινήσεις των χεριών και του σώματος του, δίνουν μία παραστατικότητα στη αφήγηση. 

Μπορεί η αφήγηση του παραμυθιού να συνοδεύεται από μουσική.